SINOPSIA
Ordua iritsi da eta, gauero bezala, orkestrak eszenatokira atera behar du. Publikoa askotarikoa eta zaila da. Baina dagoeneko eskarmentu handiko orkestra bat dira, era guztietako gurutzaldietan ondua: hotelak, garituak, egoitzak, ezkontzak eta bataioak. Badakite, kobratu nahi badute, ikuskizunak jarraitu egin behar duela (The show must go on! ).
Bai, errepertorioari buruz ados jartzea lortu ez arren, ikuskizunak jarraitu egin behar du.
Abeslariaren zorabioak edo ametsak, haize-jokoak, soken desadostasunak edo bateriaren frenesia izan arren… Ikuskizunak aurrera jarraitu behar du.
Ezustekoak, erorketak, haserreak, txantxak, adiskidetzeak eta leherketak egon arren… Ikuskizunak aurrera jarraitu behar du.
‘Proezas sincopadas’ zirkuz jositako kontzertu bat (edo alderantziz), poema batean txertatutako barre-algara bat da, aulkiari itsatsita geratzea eta dantzari aurre egiterik ez izatea. Erritmoa eta etenaldia, isiltasuna eta musika, estetika eta emozioa dira.
